آن کس که تمنای برو دوش از صائب تبریزی غزل 4336

1 آن کس که تمنای برو دوش تو دارد گر خاک شوددست در آغوش تو دارد

2 بر چهره خورشید فروغ تو گواه است این چشم پر آبی که در گوش تو دارد

3 در دولت بیدار دهد غوطه جهان را فیضی که دم صبح بنا گوش تو دارد

4 جوشن چه کند با نظر مو شکافان عاشق چه غم از خط زره پوش تو دارد

5 شوری که قیامت بودش غاشیه بر دوش در زیر علم سرو قباپوش تو دارد

6 از آتش گستاخی می آب نگردد مهری که حیا بر لب خاموش تو دارد

7 هر چند ندارد دل صائب خبر از خویش اما خبر از خواب فراموش تو دارد