آن که از اوضاع خود دایم شکایت می‌کند
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 آن که از اوضاع خود دایم شکایت می‌کند خاطر دشمن فزون از خود رعایت می‌کند
2 می‌شود سرحلقه روشندلان روزگار هرکه چون چشم آشنایی را رعایت می‌کند
3 نیست ایمن از گزند شوخ چشمان جهان عاشق مسکین که اظهار شکایت می‌کند
4 ابر احسان می‌کند در خاک تیغ برق را باد دستی خرمن ما را هدایت می‌کند
5 کارفرمای غضب را خشم می‌سوزد نخست بعد از آن در دیگران گرمی سرایت می‌کند
6 نور خود را بر زمین هرگز نماند آفتاب عشق صائب عاقبت دل را هدایت می‌کند