آن که از اوضاع خود دایم از صائب تبریزی غزل 2548

1 آن که از اوضاع خود دایم شکایت می‌کند خاطر دشمن فزون از خود رعایت می‌کند

2 می‌شود سرحلقه روشندلان روزگار هرکه چون چشم آشنایی را رعایت می‌کند

3 نیست ایمن از گزند شوخ چشمان جهان عاشق مسکین که اظهار شکایت می‌کند

4 ابر احسان می‌کند در خاک تیغ برق را باد دستی خرمن ما را هدایت می‌کند

5 کارفرمای غضب را خشم می‌سوزد نخست بعد از آن در دیگران گرمی سرایت می‌کند

6 نور خود را بر زمین هرگز نماند آفتاب عشق صائب عاقبت دل را هدایت می‌کند