دل عاشق به جور از یار دیرین از صائب تبریزی غزل 2872

1 دل عاشق به جور از یار دیرین برنمی گردد که در سفتن زآب و رنگ خود گوهر نمی گردد

2 مکن پهلو تهی از ما که خورشید بلند اختر به ماه نو اگر پهلو دهد لاغر نمی گردد

3 چه پروا دارد آن مغرور از طوفان اشک ما؟ زدریا دامن خورشید تابان تر نمی گردد

4 چه داند عاشق حیران عیار حسن جانان را؟ نگاه از چشم قربانی به مژگان برنمی گردد

5 سپهر سنگدل آسوده است از دود آه ما که آب از دود گرد دیده مجمر نمی گردد

6 قضای آسمانی می کند اجرای حکم خود برات خط به شمشیر تغافل برنمی گردد

7 رقیب از بزم وصل ا مرا بیهوده می راند سپند شوخ بار خاطر مجمر نمی گردد

8 زفکر آن لب میگون نمی آیم برون صائب به گرد خاطر مخمور جز ساغر نمی گردد