دل درون سینه و ما رو به صحرا می رویم از صائب تبریزی غزل 5477

1 دل درون سینه و ما رو به صحرا می رویم کعبه مقصد کجا و ما کجاها می رویم

2 جام جم آیینه دار کاسه زانوی ماست ما چون طفلان هر طرف بهر تماشا می رویم

3 شمع طور از انتظار ما گدازان است و ما هر شراری را که می بینیم از جا می رویم

4 هر سر خاری به خون ما کشد تیغ از نیام ما چه فارغبال در دامان صحرا می رویم

5 کاروانگاه حوادث سینه مجروح ماست رو به ما دارد غم عالم به هر جا می رویم

6 بر سر بخت سیه خاک سیه زیبنده است ما به هندوستان نه بهر مال دنیا می رویم

7 دامن دشت است باغ دلگشای وحشیان غم چو زور آورد بر خاطر به صحرا می رویم

8 اشک در دامان و آه آتشین در زیر لب چون چراغ صبحدم بیرون ز دنیا می رویم

9 این زمان صائب حریفان مست خواب غفلتند قدر ما خواهند دانستن چو زینجا می رویم