دل به یک آه سراسر رو مژگان از صائب تبریزی غزل 1545

1 دل به یک آه سراسر رو مژگان شده است مغز این نافه به یک عطسه پریشان شده است

2 بید گل می کند از پرتو صاحب نظران سر دار از سر منصور به سامان شده است

3 جمع چون غنچه به شیرازه محشر نشود مغز هر کس که ز بوی تو پریشان شده است

4 دل عاشق چه غم از اشک دمادم دارد؟ کشتی نوح، خراباتی طوفان شده است

5 گل روی تو که سر پنجه زدی با خورشید از خط سبز، چراغ ته دامان شده است

6 سپر حادثه چرخ بود روی گشاد زخم کمتر خورد آن پسته که خندان شده است

7 دل سرگشته ام از شوق شبستان عدم گردبادی است که مشتاق بیابان شده است

8 صائب امشب سخن آن لب میگون می گفت می توان یافت که از توبه پشیمان شده است