سر رشته امید ز رحمت گسسته از صائب تبریزی غزل 2065

1 سر رشته امید ز رحمت گسسته نیست تا لب گشاده است در توبه بسته نیست

2 گر محتسب شکست خم میفروش را دست دعای باده پرستان شکسته نیست

3 نتوان مرا دگر به فسون رام خویش کرد مرغ ز دام جسته من چشم بسته است

4 چون نوبت نگاه رسد خسته می شود چشمت که در شکستن دل هیچ خسته نیست

5 بنمای یوسفی که درین قحط سال عشق بر چهره اش غبار کسادی نشسته نیست

6 مویی دم ز فکر دهان و میان او هر چند در تصور او هیچ بسته نیست

7 آنجا که برق غیرت عشق است نامه سوز هر قاصدی که پی نکنی، پی خجسته نیست

8 صائب برو به کوی خرابات فرش شو کانجا به غیر توبه کسی دلشکسته نیست