باغبان در نگشوده است گلستان از صائب تبریزی غزل 496

1 باغبان در نگشوده است گلستان ترا بو نکرده است صبا سیب زنخدان ترا

2 از تو محجوب تری یاد ندارد ایام بوی گل باز ندیده است گریبان ترا

3 پرده دیده بادام مشبک شده است دیده در خواب مگر سوزن مژگان ترا؟

4 آنقدر همرهی از طالع خود می خواهم که پر از بوسه کنم چاه زنخدان ترا؟

5 نیست در شیوه مادر بخطایی چون مشک یک سر موی کمی، زلف پریشان ترا!

6 زهره کیست که عشاق ترا صید کند می شناسد همه کس بلبل بستان ترا

7 پشت دستش هدف زخم ندامت گردد هر که از دست دهد گوشه دامان ترا

8 جامه فاخته ای کبک به دوش اندازد گر ببیند روش سرو خرامان ترا

9 دلم از موج تپیدن نپذیرد آرام تا به دندان نگزم سیب زنخدان ترا

10 صائب از طبع به این تازه غزل صلح مکن اول جوش بهارست گلستان ترا