غم آتشین عذاران نه چنان از صائب تبریزی غزل 854

1 غم آتشین عذاران نه چنان برشت ما را که ز خاک بردماند نفس بهشت ما را

2 به نیازمندی ما چو نداشت حسن حاجت به دو دست نازپرور ز چه می سرشت ما را؟

3 ز نسیم بی نیازی چو به باد داد آخر به هزار امیدواری ز چه روی کشت ما را؟

4 نه به کار دسته گل، نه به کار گوهر آمد فلک این قدر به دقت به چه کار رشت ما را؟

5 نه چنان دو چشم ما را غم عشق سیر دارد که به فکر نعمت خود فکند بهشت ما را

6 به ثبات نقش هستی چه نهیم دل ز غفلت؟ که سخن نگار قدرت به زمین نوشت ما را

7 شود آن زمان تسلی دل ما ز خاکساری که به پای خم سرآید حرکت چو خشت ما را

8 تو ز کودکی مقید شده ای به خاکبازی نبود به چشم حق بین حرم و کنشت ما را

9 ز نهال بی بر ما به عدم چه فتنه سر زد؟ که نهاد اره بر سر خط سرنوشت ما را

10 ز غرور آدمیت به همین خوشیم صائب که شکار خود به نعمت نکند بهشت ما را