محو رخ زیبای تو فارغ ز از صائب تبریزی غزل 2141

1 محو رخ زیبای تو فارغ ز جهان است بیداری حیرت زدگان خواب گران است

2 پوشیدن چشم از دو جهان سود نبخشد مادام که دل در بر سالک نگران است

3 تا دست برآورده ام از خرقه تجرید بر پیکر من بند قبا بند گران است

4 پیداست چو ابر تنک جلوه خورشید در پرده چشمی که خیال تو نهان است

5 چون سیل، طلبکار ترا سنگ ملامت در قطع بیابان طلب، سنگ فسان است

6 در مشرب من خلوت اگر خلوت گورست بسیار به از صحبت ابنای زمان است

7 صائب مکن اندیشه جان در سفر عشق کاین مرحله را ریگ روان خرده جان است