گوهر حریف سختی سنگ جدال از صائب تبریزی غزل 2056

1 نیستی طفل، اینقدر بر خاک غلتیدن چرا؟ گل به روی آفتاب روح مالیدن چرا

2 جسم خاکی چیست کز وی دست نتوان برفشاند؟ گرد دست و پای خود چون گربه لیسیدن چرا

1 داد سیل گریه من غوطه در گل بحر را گوهر از گرد یتیمی کرد ساحل بحر را

2 همت سرشار از بی سایلی خون می خورد کز گهر باشد هزاران عقده در دل بحر را

1 ره مده در خط مشکین، شانه شمشاد را کس قلم داخل نمی سازد خط استاد را

2 سرو از فریاد قمری ترک رعنایی نکرد نیست از حال گرفتاران خبر آزاد را

1 ز کویت رفتم و الماس طاقت بر جگر بستم تو با اغیار خوش بنشین که من بار سفر بستم

2 همان بهتر که روگردان شوم از خیل مژگانش به غیر از خون دل خوردن چه طرف از نیشتر بستم

1 نیست در دیده ما منزلتی دنیا را ما نبینیم کسی را که نبیند ما را

2 زنده و مرده به وادید ز هم ممتازند مرده دانیم کسی را که نبیند ما را

1 نیست یک نقطهٔ بیکار درین صفحهٔ خاک ما درین غمکده یارب به چه کار آمده‌ایم؟