بند و زندان گرامی گهران از صائب تبریزی غزل 1516

1 بند و زندان گرامی گهران از جاه است یوسف ما به عزیزی چو رسد در چاه است

2 راستان از سخن خویش نگردند به تیغ شمع تا کشته شدن با همه کس همراه است

3 هر قدر جامه او بر قد سروست دراز جامه سرو سهی بر قد او کوتاه است

4 به چه امید کسی از وطن آید بیرون؟ منزل اول یوسف چو درین ره چاه است

5 خال شبرنگ بر آن گوشه ابرو صائب عارفان را به نظر نقطه بسم الله است