محراب نظرهاست کمانی از صائب تبریزی غزل 6951

1 محراب نظرهاست کمانی که تو داری شیرازه دلهاست میانی که تو داری

2 چون سبزه زمین گیر کند آب روان را این قامت چون سرو روانی که تو داری

3 بر روی زمین رنگ عمارت نگذارد این جلوه سیلاب عنانی که تو داری

4 از حلقه صاحب نظران هوش رباید از هر مژه شوخ سنانی که تو داری

5 یک سینه بی داغ محال است گذارد این چهره چون لاله ستانی که تو داری

6 در حرف سرایی دهن غنچه ندارد در خامشی این تیغ زبانی که تو داری

7 بس خون که کند در جگر گوشه نشینان این کنج لب و کنج دهانی که تو داری

8 از پسته دهانان جهان شور برآرد از صبح شکرخند دهانی که تو داری

9 در گلشن حسن تو خلل راه ندارد در خواب بهارست خزانی که تو داری

10 صائب چه خیال است که بتوان به نشان یافت این گوشه بی نام و نشانی که تو داری