آن لب نو خط غباری از دل از صائب تبریزی غزل 1334

1 آن لب نو خط غباری از دل ما برنداشت آب خضر از دل سیاهی فکر اسکندر نداشت

2 خانمان سوزست برق بی نیازیهای حسن ورنه آن آیینه رو حاجت به خاکستر نداشت

3 از بیابانی که سالم برد بیدردی مرا غیر خون بی گناهان لاله دیگر نداشت

4 من به اوج لامکان بردم، وگرنه پیش ازین عشقبازی پله ای از دار بالاتر نداشت

5 چون هلال عید، دور جام یک دم بیش نیست وقت آن کس خوش که چشم از چشم ساقی برنداشت

6 چشم خواب آلود ما مستغنی از افسانه بود کشتی ما از گرانباری غم لنگر نداشت

7 بود صائب در گرفتاری حضور دل مرا غیر دام اوراق ما شیرازه دیگر نداشت