تیغ ابروی ترا جوهر چین از صائب تبریزی غزل 1586

1 تیغ ابروی ترا جوهر چین می بایست رقم ناز بر آن لوح جبین می بایست

2 از گلستان تو هر خار چرا گل چیند؟ شعله خوی تو رعناتر ازین می بایست

3 چند گستاخ رکاب تو ببوسند اغیار؟ قفل و بندی به در خانه زین می بایست

4 تا هوس دست نیابد به شکر دزدیدن گرد لعل تو حصاری چو نگین می بایست

5 در بغل جای دهد سرو صفت فاخته را قد رعنای تو سرکش تر ازین می بایست

6 تا دم خط که دم بازپسین حسن است غنچه باغ حیا، چین به جبین می بایست

7 چشم بر سرمه سیه کردی و رفت آب حیا نرگس شوخ ترا داغ چنین می بایست

8 همه اسباب جمال تو به جای خویش است بوسه در کنج لبت گوشه نشین می بایست

9 بوالهوس کرد وطن بر سر کویش آخر صائب از بهر جلای تو همین می بایست