تاب در ناف غزالان ختن از صائب تبریزی غزل 1129

1 تاب در ناف غزالان ختن افتاده است زان گره کز زلف او در کار من افتاده است

2 هر که دارد فکر یوسف، گر چه در کنعان بود مست در آغوش بوی پیرهن افتاده است

3 دست گستاخی ندارد خار شرم آلود من گل مکرر مست در آغوش من افتاده است

4 از نوای بلبلان امروز آتش می چکد چشم گستاخ که بر روی چمن افتاده است؟

5 آب می گردد به چشم حلقه بیرون در زان فروغی کز رخش در انجمن افتاده است

6 غیرت آن لعل میگون و عقیق آبدار همچو اخگر در گریبان یمن افتاده است

7 زیر تیغش جای باشد چون ز بند آزاد شد چون قلم هر کس که او عاشق سخن افتاده است

8 از نواهای غریب صائب آتش نفس می توان دانست در فکر وطن افتاده است