1 چنین که گم شده در زلف پای تا به سرش به پیچ و تاب توان یافتن مگر کمرش

2 به دور چهره او آتشین عذاری نیست که همچو لاله گره نیست آه در جگرش

3 ز سایه مژه پایش شود نگارآلود اگر به دیده روشندلان فتد گذرش

4 بنفشه رنگ شود یاسمین اندامش اگر نسیم صبا تنگ آورد به برش

5 ز دل اگر چه ترازو شد از سبکدستی نیافت چاشنی خون زبان نیشترش

6 اگر زنند رگش با خبر نمی گردد کسی که گردش چشم تو کرد بیخبرش

7 چنین که تنگ به عاشق گرفته، هیهات است که مور خط نکند تنگ کار بر شکرش

8 ز نوک آن مژه امروز می چکد آتش مگر به آبله دل رسیده نیشترش ؟

9 مرا به شام فراقی فتاده کار که هست ز آفتاب قیامت ستاره سحرش

10 غم ازشکستن کشتی مخور به قلزم عشق که هست شهپر توفیق موجه خطرش

11 چه لاف قوت پرواز می زند عنقا؟ ز نقش ساده نگردیده است بال و پرش

12 حریف گریه خونین نمی شود صائب نزاکت که شکسته است شیشه در جگرش ؟