ابر بهار سینه به گلزار از صائب تبریزی غزل 4163

1 ابر بهار سینه به گلزار می زند خون شفق علم ز سر خار می زند

2 زودا که خونچکان شود از خار انتقام دستی که گل به مرغ گرفتارمی زند

3 در فصل برگریز کند سیر نوبهار آیینه ای که غوطه به زنگار می زند

4 هر کس صلای باده به زهاد می دهد آبی به روی صورت دیوار می زند

5 درگلشنی که بال مرا باز کرده اند شبنم گره به نکهت گلزار می زند

6 عمری است در میان لب وسینه من است رازی که بوسه بر لب اظهار می زند

7 امروز هر که سنگ ملامت به من می رساند گو دست خود ببوس که بازار می زند

8 خطی قضا به سینه شهباز می کشد هر خنده ای که کبک به کهسار می زند

9 آفت کم است میوه شاخ بلند را منصور خواب خوش به سر دار می زند

10 صائب هلاک زمزمه دلنشین ماست هر کس که ناخنی به رگ تار می زند