خواب وقت فیض در محراب می از صائب تبریزی غزل 123

1 خواب وقت فیض در محراب می گیرد مرا چون سگان در صبح دام خواب می گیرد مرا

2 در مسبب گر چه از اسباب رو آورده ام دل همان از عالم اسباب می گیرد مرا

3 با حواس جمع، خود را جمع کردن مشکل است دل درین منزل به چندین باب می گیرد مرا

4 نفس ظلمانی به ظلمت بس که عادت کرده است دل چو دزدان از شب مهتاب می گیرد مرا

5 می تپم چون کبک، زیر بال و پر شهباز را دولت بیدار اگر در خواب می گیرد مرا

6 لغزشی چون شبنم گل گر ز من صادر شود جذبه خورشید عالمتاب می گیرد مرا

7 در بهاران تازه گردد داغ هر تخمی که سوخت بیشتر دل از شراب ناب می گیرد مرا

8 راه من دایم دو چندان می شود از کاهلی در میاه راه، صائب خواب می گیرد مرا