به ظاهر گر دریغ از نامرادان از صائب تبریزی غزل 6749

1 به ظاهر گر دریغ از نامرادان روی خود داری روانشان تازه از مد رسای بوی خودداری

2 نیایی گر برون از خانه آیینه معذوری که باغ دلگشایی در نظر چون روی خودداری

3 کجا فکر نظربازان به گرد خاطرت گردد؟ که صد دام تماشا در نظر از موی خودداری

4 ز روی آتشینت چشمه سیماب می گردد اگر آیینه فولاد پیش روی خودداری

5 نریزد رنگ یوسف طلعتان چون از تماشایت؟ که بوی پیرهن را سینه چاک از بوی خودداری

6 اگر چه می نمایی رام در ظاهر، ز پرکاری پلنگ خشمگین را داغدار از خوی خودداری

7 چه حد دارند نگاه خیره گردد گرد رخسارت؟ که چین زلف را پیوسته در ابروی خودداری

8 تو چون از بس لطافت نیست ممکن در نظر آیی چه ذرات جهان را گرم جست و جوی خودداری؟

9 ز نکهت عذرخواهی می کند زلف رسای تو به ظاهر گر دریغ از دورگردان روی خودداری

10 مکن در پیش این سنگین دلان چون تیغ گردن کج ز قسمت آب باریکی اگر در جوی خودداری

11 ز عکس خود کنی همچون پلنگ خشمگین وحشت اگر در وقت خشم آیینه پیش روی خودداری

12 گلابش کن ز آه آتشین پیش از خزان صائب اگر دلبستگی چون گل به رنگ و بوی خودداری