عاشق صادق نیندیشد ز آتش از صائب تبریزی غزل 5987

1 عاشق صادق نیندیشد ز آتش تاختن زر خالص را محابا نیست از بگداختن

2 روزگاری را که کردم صرف تسخیر بتان می توانستم دو عالم را مسخر ساختن

3 آبرویی را که کردم صرف این بی حاصلان آسیایی می توانستم به دور انداختن

4 رنگ یکتایی نگیرد رشته چون همتاب نیست سازگاری نیست با ناسازگاران ساختن

5 آن که کار سهل ما را در گره انداخته است می تواند کار عالم را به ابرو ساختن

6 سرکشان را مهربان خویش کردن مشک است سهل باشد آسمان را بر زمین انداختن

7 از بهشت عدن صائب صلح کن با وصل یار بر امید نسیه نقد عمر نتوان باختن