1 جگر پاره اگر مایده خوانم شد چشم شور فلک سفله نمکدانم شد

2 تنگدل داشت پریشانی پرواز مرا غنچه گشتم، قفس تنگ گلستانم شد

3 دست شستم ز جهان، آب حیاتم گردید پا نهادم به هوا، تخت سلیمانم شد

4 تا درین عالم پرشور نظر کردم باز تخته مشق دو صد خواب پریشانم شد

5 خامشی از سگ گیرنده کمینگاه بلاست نیستم ایمن اگر نفس به فرمانم شد

6 از خودی بود به من دامن صحرا زندان رفتم از خویش برون، شهر بیابانم شد

7 رود نیلم به مکافات عزیزی بخشید چهره نیلی اگر از سیلی اخوانم شد

8 کرد از تهمت اگر مصر غبار آلودم دامن پاک، کلید در زندانم شد

9 صائب از خامه من سنبل تر می ریزد تا دل آشفته آن زلف پریشانم شد