حدیث خام مجویید در رساله از صائب تبریزی غزل 659

1 حدیث خام مجویید در رساله ما به مهر داغ رسیده است برگ لاله ما

2 چو جام لاله، می ما چکیده داغ است کراست زهره که بر لب نهد پیاله ما؟

3 چو جامه حرم کعبه می نهد بر چشم به دست هر که فتد فردی از رساله ما

4 به داغ سینه مجروح ما مبین زنهار که خنده در دهن کبک سوخت لاله ما

5 چو لاله با جگر گرم عشق می بازیم ز داغ خویش بود عنبرین کلاله ما

6 ز رزق ما فلک سفله باز می گیرد درین بساط اگر رم خورد غزاله ما

7 مکن ز خلوت آغوش ما تهی پهلو که مه تمام شود در حصار هاله ما

8 عبث به سینه ما داغ می نهد گردون که چون سپند جهد مهر از قباله ما

9 به داغ عشق ملایم نمی شود صائب دلی که نرم نگردد ز آه و ناله ما