1 خلوت ز گفتگوی دو تن انجمن شود از خامشی هزار زبان یک سخن شود

2 در دیده ای که سرمه وحدت کشید عشق داغ پلنگ، چشم غزال ختن شود

3 چون خار پشت می گزدش گوی آفتاب دستی که آشنا به ترنج ذقن شود

4 در گلشنی که لب به شکر خنده واکنی هر برگ سبز، طوطی شکرشکن شود

5 روی گشاده بر سر حرف آورد مرا طوطی اگر ز آینه شیرین سخن شود

6 تا دل نمی برم ز کسی، دل نمی دهم صیاد من نخست گرفتار من شود

7 نالد همان ز دوری گل عندلیب ما چون طوطیان اگر پروبالش چمن شود

8 از خجلت عقیق لبت اختر سهیل یک قطره خون گرم به چشم یمن شود

9 خاکم اگر به دیده زند خصم بدگهر گرد یتیمی گهر پاک من شود

10 برخاستن شده است فرامش سپند را صائب چگونه دور ازین انجمن شود