گر جلا آیینه‌های تیره از صائب تبریزی غزل 2557

1 گر جلا آیینه‌های تیره را نم می‌کند عاشقان را هم می گلرنگ خرم می‌کند

2 می‌کند در سخت‌رویان صحبت نیکان اثر سنگ را فرهاد شیرین کار، آدم می‌کند

3 می‌کند بیگانه وحشت آشنایان را ز هم چشم شوخ از سایه مژگان خود رم می‌کند

4 در گلستان جلوه مستانه آن شاخ گل سرو را در چشم قمری نخل ماتم می‌کند

5 می‌کند جا در دل معشوق پیچ و تاب عشق ریشه جوهر در دل فولاد محکم می‌کند

6 در ضمیر خاک خواهم غوطه چون قارون زدن گر چنین پشت مرا بار گنه خم می‌کند

7 زندگی خواهی، خموشی پیشه خود کن که شمع عمر خود را از زبان آتشین کم می‌کند

8 می‌شوند از گرم‌خونی دوست صائب دشمنان کار روغن در چراغ لاله شبنم می‌کند