گر جلا آیینه‌های تیره را نم می‌کند
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 گر جلا آیینه‌های تیره را نم می‌کند عاشقان را هم می گلرنگ خرم می‌کند
2 می‌کند در سخت‌رویان صحبت نیکان اثر سنگ را فرهاد شیرین کار، آدم می‌کند
3 می‌کند بیگانه وحشت آشنایان را ز هم چشم شوخ از سایه مژگان خود رم می‌کند
4 در گلستان جلوه مستانه آن شاخ گل سرو را در چشم قمری نخل ماتم می‌کند
5 می‌کند جا در دل معشوق پیچ و تاب عشق ریشه جوهر در دل فولاد محکم می‌کند
6 در ضمیر خاک خواهم غوطه چون قارون زدن گر چنین پشت مرا بار گنه خم می‌کند
7 زندگی خواهی، خموشی پیشه خود کن که شمع عمر خود را از زبان آتشین کم می‌کند
8 می‌شوند از گرم‌خونی دوست صائب دشمنان کار روغن در چراغ لاله شبنم می‌کند