هزار حیف که دوران خط یار از صائب تبریزی غزل 1828

1 هزار حیف که دوران خط یار گذشت شکست رنگ گل و حسن نوبهار گذشت

2 چنان سیاهی خط تنگ کرد دایره را که حسن، همچو نسیم از بنفشه زار گذشت

3 حذر ز سایه مژگان خویشتن می کرد ز جوش خط چه بر آن آتشین عذار گذشت

4 تو وعده می دهی و حسن بر جناح سفر تو روز می گذرانی و روزگار گذشت

5 گهر به چشم صدف در کمین ریختن است مگر حدیثی ازان در شاهوار گذشت؟

6 در آتشم چون گل از برگ خود، خوشا سر دار که نوبهار و خزانش به یک قرار گذشت

7 غبار خاطر ازین بیشتر نمی باشد که از خرابه من سیل باوقار گذشت

8 چه سود لوح مزارم ز خشت خم کردن؟ مرا که عمر به خمیازه و خمار گذشت

9 ز روزگار جوانی خبر چه می پرسی؟ چو برق آمد و چون ابر نوبهار گذشت

10 یکی است مرتبه صدر و آستان پیشش کسی که همچو تو صائب ز اعتبار گذشت