روزگار ما به غفلت از تن از صائب تبریزی غزل 1361

1 روزگار ما به غفلت از تن آسانی گذشت عمر ما چون چشم قربانی به حیرانی گذشت

2 ساحل مقصود داند موجه شمشیر را کشتی هر کس ازین دریای طوفانی گذشت

3 حال صحرای پر از گرد علایق را مپرس سر به سر اوقات من در دامن افشانی گذشت

4 تا نهادم پای در وحشت سرای روزگار عمر من در فکر آزادی چو زندانی گذشت

5 سنبل فردوس شد در خوابگاه نیستی آنچه ز ایام حیاتم در پریشانی گذشت

6 پای باد از پیچ وتاب راه می پیچد به هم چون تواند شانه از زلفش به آسانی گذشت؟

7 نوبهار زندگی چون غنچه نشکفته ام جمله در زندان تنگ از پاکدامانی گذشت

8 چند پرسی صائب احوال پریشان مرا؟ مدت بیداریم در خواب ظلمانی گذشت