به دوش توکل منه بار خود از صائب تبریزی غزل 844

1 به دوش توکل منه بار خود را ولی نعمت خویش کن کار خود را

2 گره زن به سر رشته طول امل را بدل کن به تسبیح زنار خود را

3 مگیر از لب خویش مهر خموشی مکن رخنه دیوار گلزار خود را

4 مکن سر گرانی به ارباب حاجت مکن بار افتادگان بار خود را

5 حساب خود اینجا کن، آسوده دل شو میفکن به روز جزا کار خود را

6 نگردد خجل از محک سیم خالص مصفا کن از رزق، کردار خود را

7 تواضع بود پشتبان قصر تن را به پستی نگه دار دیوار خود را

8 به درویش ده توشه آن جهان را به منزل ببر بی تعب خود را

9 ز دندان ترا داده اند آسیایی که سازی ملایم تو گفتار خود را

10 تو آن روز صائب ز ارباب حالی که سازی چو گفتار، کردار خود را