بر خاک راه اگر گذری مشکبو از صائب تبریزی غزل 6932

1 بر خاک راه اگر گذری مشکبو کنی در سنگ اگر نظر کنی آیینه رو کنی

2 استاده است تیشه به کف عشق بت شکن دل را مباد بتکده آرزو کنی

3 ای واعظ فسرده نفس، چند همچونی خود را به کار خلق به زور گلو کنی؟

4 معراج دوش خلق رود زیر بار تو افتادگی شعار اگر چون سبو کنی

5 از چشمه سار نسبت اگر آب خورده ای از اشک تاک آب به پای کدو کنی

6 آن گوهر نهفته که خورشید داغ اوست در مشت خاک توست اگر جستجو کنی

7 (عمر بهار چون شفق صبح بی بقاست با آفتاب زرد خزان به که خو کنی)

8 در هیچ چشمه آب نمازی نمانده است صائب مگر به خون دل خود وضو کنی