نه هر سخن نشناسی سخنوری از صائب تبریزی غزل 3878

1 دل چسان دست ازان طره طرار کشد؟ چون کسی از دو جهان دست به یکبار کشد؟

2 سر برآرد چه عجب گر ز گریبان مسیح سوزنی کز قدم راهروان خار کشد

1 اگر پوشیده گردد دیگران را تن ز پیراهن تن سیمین جانان می شود روشن ز پیراهن

2 ترحم می کند بر دیده نظارگی، ورنه گرانی می کشد آن سرو سیمین تن ز پیراهن

1 عشق فکر دل افگار ز من دارد بیش دایه پرهیز کند طفل چو بیمار شود

1 ز کویت رفتم و الماس طاقت بر جگر بستم تو با اغیار خوش بنشین که من بار سفر بستم

2 همان بهتر که روگردان شوم از خیل مژگانش به غیر از خون دل خوردن چه طرف از نیشتر بستم

1 کرد بی تابی فزون زنگ دل غم دیده را پایکوبی آب شد این سبزه خوابیده را

2 می شود ظاهر عیار فقر بعد از سلطنت توتیای چشم باشد خاک، طوفان دیده را

1 نیست در دیده ما منزلتی دنیا را ما نبینیم کسی را که نبیند ما را

2 زنده و مرده به وادید ز هم ممتازند مرده دانیم کسی را که نبیند ما را