حاصلی غیر از تهیدستی از صائب تبریزی غزل 1341

1 حاصلی غیر از تهیدستی دل روشن نداشت شمع با آن منزلت هرگز دو پیراهن نداشت

2 چشم ما را حسرت پرواز در دل شد گره بس که امید پر کاهی ازین خرمن نداشت

3 هر قدر پایم به سنگ آمد درین ظلمت سرا هیچ دلسوزی چراغی پیش پای من نداشت

4 می شود از تنگ چشمان دستگاه عیش تنگ وقت زخمی خوش که چشم بخیه از سوزن نداشت

5 عمر خود بیجا تلف کردم به دست و پا زدن ساحلی این بحر خونین جز فرو رفتن نداشت

6 نیست جز بیگانگی از آشنایان روزیم گر چه پاس آشنایی هیچ کس چون من نداشت

7 رشته تابی تا بجا بود از لباس هستیم خار صحرای ملامت دستم از دامن نداشت

8 شد جهان تنگ از ترک خودی بر من وسیع این قبای تنگ، صائب چاره جز کندن نداشت