نه همین دل ز لب لعل تو پر از صائب تبریزی غزل 1541

1 نه همین دل ز لب لعل تو پر شور شده است که جگرگاه بدخشان ز تو ناسور شده است

2 شوخ چشمی که نظر بر دل من دوخته است سینه سنگ ازو خانه زنبور شده است

3 خانه آینه در بر رخ یوسف بندد بس که از نعمت دیدار تو معمور شده است

4 دایم از جوش جنون سینه من صد چاک است سنگ مینای من این باده پر زور شده است

5 می کند خوش سخنی صافدلان را دشمن دیده آینه بر طوطی ما شور شده است

6 نشود کشته عشق از سخن حق خاموش دار از بیخبری منبر منصور شده است

7 ذره ای نیست که از مهر تو خالی باشد در زمان تو فلک یک سر پر شور شده است

8 صائب آن بلبل آتش نفسم عالم را که قفس از دم گرمم شجر طور شده است