چشم خونبارم گرو ز ابر از صائب تبریزی غزل 2333

1 چشم خونبارم گرو ز ابر بهاری می برد نبض من از برق دست از بیقراری می برد

2 در دل آزاده ام گرد تعلق فرش نیست سیل از ویرانه من شرمساری می برد

3 شبنم از فیض سحر خیزی عزیز گلشن است گل به دامن خنده از شب زنده داری می برد

4 هر که حرف راست بر تیغ زبانش بگذرد از میان چون صبح صادق زخم کاری می برد

5 گر سر صائب چو مهر از چرخ چارم بگذرد حسرت روی زمین بر خاکساری می برد