1 گمراه کند غفلت من راهبران را چون خواب، زمین گیر کند همسفران را

2 بی بهره ز معشوق بود عاشق محجوب روزی ز دل خویش بود بی جگران را

3 در کوه و کمر از ره باریک خطرهاست زنهار به دنبال مرو خوش کمران را

4 چون صبح مدر پرده شب را که مکافات در خون جگر غوطه دهد پرده دران را

5 ز آتش نفسان نرم نگردد دل سختم این سنگ کند خون به جگر شیشه گران را

6 اکسیر شد از قرب گهر گرد یتیمی از دست مده دامن روشن گهران را

7 هر نامه که انشا کنم از درد جدایی مقراض شود بال و پر نامه بران را

8 با دیده حیران چه کند خواب پریشان؟ صائب چه غم از شور جهان بی خبران را؟