می پرستان در بهشت نقد از صائب تبریزی غزل 2509

1 می پرستان در بهشت نقد ساغر می کشند دور گردان انتظار آب کوثر می کشند

2 خود حسابان از کتاب و از حساب آسوده اند ساده لوحان انتظار صبح محشر می کشند

3 حسن را با بی سروپایان بود روی نیاز ذره ها از پنجه خورشید ساغر می کشند

4 خامشان را هست در میخوارگی ظرف دگر ماهیان از بی زبانی بحر بر سر می کشند

5 غافل از شیرینی گفتار خود افتاده اند طوطیان از ساده لوحی ناز شکر می کشند

6 پاکبازانی که دست از رشته جان شسته اند بی تکلف بحر را چون موج در بر می کشند

7 می رسانند از دل دریا به ساحل نامه ها موجها گاهی زدست بحر اگر سر می کشند

8 چون صدف لب پیش ابر نوبهاران باز کن کآبرو را با گهر اینجا برابر می کشند

9 حسن عالمسوز را بی پرده دیدن مشکل است شعله رویان روغن از چشم سمندر می کشند

10 در ترازو عارفان را نیست صائب سنگ کم کعبه و بتخانه را اینجا برابر می کشند