مستان چو غنچه بند قبا از صائب تبریزی غزل 4128

1 مستان چو غنچه بند قبا را نبسته اند بر سینه راه فیض هوا رانبسته اند

2 ای سرو وقت رفتن ازین لاله زار نیست نخل مصیبت شهدا را نبسته اند

3 سهل است اگر زپای فتادیم در رهش بال تپیدن دل مارا نبسته اند

4 رنگ حجاب می چکد از روی گلرخان بر خود چو لاله رنگ حنا را نبسته اند

5 گر شانه پا شکسته آن زلف گشته است بال نسیم وپای صبا را نبسته اند

6 مست است وباز کرده گریبان ناز را داغم که دست بند قبا را نبسته اند

7 صائب اگر چه پای گریزم شکسته است اما خوشم که دست دعا را نبسته اند