مخور ز حرف خنک بر دماغ از صائب تبریزی غزل 6307

1 مخور ز حرف خنک بر دماغ سوختگان حذر کن از دل پر درد و دماغ سوختگان

2 نمی شود ز سیه خانه لیلی ما دور همیشه زیر سیاهی است داغ سوختگان

3 ز جام لاله سیراب شد مرا روشن که می ز خویش برآرد ایاغ سوختگان

4 بهار تازه کند داغ تخم سوخته را ز می شکفته نگردد دماغ سوختگان

5 ز لاله زار دلم تا شکفت دانستم که مرهم دگران است داغ سوختگان

6 ز نور زنده دلی آب زندگی خورده است ز باد صبح نمیرد چراغ سوختگان

7 چه نعمتی است ندارند بیغمان صائب خبر ز چاشنی درد و داغ سوختگان