مجنون عنان به مردم عاقل از صائب تبریزی غزل 4310

1 مجنون عنان به مردم عاقل نمی دهد موج رمیده دست به ساحل نمی دهد

2 آن دل رمیده ام که درین دشت آتشین پیکان آبدار، مرا دل نمی دهد

3 موجی که پشت پای به بحر گهر زده است دامن به دست خالی ساحل نمی دهد

4 خونم کدام روز که از شوق تیغ تو رقصی به یاد طایر بسمل نمی دهد

5 در خاک، اهل شوق همان در ترددند سیلاب پشت عجز به منزل نمی دهد

6 تا چند ناله در جگر ریش بشکنم این خار داد آبله دل نمی دهد

7 زین پیش اهل دل به سخن جان سپرده اند امروز هیچ کس به سخن دل نمی دهد

8 زنهار حلقه بر در چرخ دنی مزن کاین سنگدل جواب به سایل نمی دهد

9 صائب که بارها به سخن داده است جان ز افسردگی کنون به سخن دل نمی دهد