1 خوش آن که به گوشه ای نشیند مردم چه که خویش را نبیند

2 چون بال شود وبال طاوس نقشی که به مدعا نشیند

3 از وی چو ندید هیچ کس خیر چون خواجه ز مال خیر بیند

4 غیر از انسان که وقت نعمت از شکر کرانه می گزیند

5 بی سجده شکر هیچ مرغی یک دانه ز خاک برنچیند

6 مشهور شود چو بیت معمور صائب بیتی که برگزیند