1 محبت سنگ خارا را ز اهل درد می سازد تجلی کوه را مجنون صحرا گرد می سازد

2 بهشت آرد برون روز جزا سر از گریبانش کسی کز برگ عیش اینجا به داغ و درد می سازد

3 منه بر اختر اقبال دل از ساده لوحیها کجا یک جا قرار این مهره خوش گرد می سازد؟

4 مرا پیری اگر چون مرده در کافور خواباند زکار عشق کی دست و دل من سرد می سازد؟

5 غزال شوخ چشم من خیال وحشیی دارد که با هر کس گرفت الفت، زعالم فرد می سازد

6 زسوز عشق او شد کهربایی استخوان من که روی صبح را خورشید تابان زرد می سازد

7 زعیاری یکی شد خال با خط دلاویزش بلای جان بود دزدی که با شبگرد می سازد

8 مزن لاف شکیب و صبر با هجران او صائب که این درد گرانجان مرد را نامرد می سازد