لعل لب پیاله می آبدار از صائب تبریزی غزل 1947

1 لعل لب پیاله می آبدار ازوست جوش صباحت گل روی بهار ازوست

2 ابروی موج درس اشارت ازو گرفت چشم حباب در گرو انتظار ازوست

3 گلگونه نشاط ازو یافت لاله زار خال سیاه بختی مشک تتار ازوست

4 چشم ستاره می پرد از آرزوی او مژگان آفتاب، ثریا نثار اوست

5 زان قطره خوی که بر سمنش تکیه کرده است شبنم به روی بستر گل بیقرار ازوست

6 زنگ از دلش به ابروی صیقل نمی رود آیینه ای که چشم به راه غبار ازوست

7 دریاب رنگ باختگان خمار را زان باده ای که دست سبو در نگار ازوست

8 صائب به نیم گردش چشم آن ستیزه جو بی اختیار اگر کندت اختیار ازوست