بی تزلزل نیست هرکس چون از صائب تبریزی غزل 1118

1 بی تزلزل نیست هرکس چون علم استاده است عشرت روی زمین از مردم افتاده است

2 تشنه چشمان بحر را سازند در یک دم سراب حسن محجوب تو چون آیینه را رو داده است؟

3 با تهیدستان ندارد سختی ایام کار سرو بی حاصل ز سنگ کودکان آزاده است

4 پای موران بند بر آیینه نتوان شدن از قبول نقش، لوح سینه ما ساده است

5 گر چه می دانند دامان وسایل زاهدان بیش عارف پرده بیگانگی سجاده است

6 آه مظلومان کند اولاد ظالم را کباب پله این ناوک دلدوز دور افتاده است

7 حرص، صائب در بهاران است بی برگ و نوا برگ عیش قانعان در برگریز آماده است