نیست در مغز زمین چون گردبادم از صائب تبریزی غزل 6657

1 نیست در مغز زمین چون گردبادم ریشه ای جز سفر در دل نمی گردد مرا اندیشه ای

2 فارغ از ملک سلیمانم که از روشندلی در نظر دارم پریزادی ز هر اندیشه ای

3 گلعذاران می ربایندم ز دست یکدگر جز نظربازی ندارم همچو شبنم پیشه ای

4 گر نسازم کار عشق از ناتمامی ها تمام کار خود را می کنم آخر تمام از تیشه ای

5 گر چه از خط دور حسن او به آخرها رسید چون تنک ظرفان مرا کافی بود ته شیشه ای

6 سنگ را هر چند می سازم به آه گرم نرم در دل سخت تو نتوانم دواندن ریشه ای

7 تلخی عالم مرا صائب شراب تلخ بود گر درین وحشت سرا می بود عاشق پیشه ای