از مروت نیست چیدن غنچه از صائب تبریزی غزل 198

1 از مروت نیست چیدن غنچه نشکفته را چون صدف کن پرده داری گوهر ناسفته را

2 سینه اهل تعلق شاهراه تفرقه است میهمان باشد کثافت، خانه نارفته را

3 در دل تنگ است فتح الباب ها عشاق را خنده ها در پرده باشد غنچه نشکفته را

4 دیده بیدار نگذارد اگر پایی به پیش قطع کردن سخت دشوارست راه خفته را

5 خودسران سررشته پرواز را گم می کنند سر مده در صید دل ها کاکل آشفته را

6 پاک چون گردند دل ها، فیض نازل می شود می رسد از غیب مهمان، خانه های رفته را

7 با سیه بختی شود آسان ره دور عدم می توان طی کرد در شب زود راه خفته را

8 خامشی را رتبه بالا(تر) بود صائب ز نطق قدر و قیمت بیش باشد گوهر ناسفته را