خط به گرد لب میگون تو چون از صائب تبریزی غزل 1631

1 خط به گرد لب میگون تو چون ساغر گشت خال شبرنگ ترا اختر دولت برگشت

2 رحم بر خود کن اگر رحم نداری بر ما سر مژگان تو از کاوش دلها برگشت

3 عشق کی فرصت بیمار پرستی دارد؟ نعمتی بود که خون در رگ ما نشتر گشت

4 سر مپیچ از سر زانو که درین قلزم فیض هر که پیچید به خود قطره صفت گوهر گشت

5 راه خوابیده اقلیم فنا مشکل بود زخم شمشیر تو پهلوی مرا شهپر گشت

6 ما سر دولت و اقبال نداریم، ارنه دفتر بال هما در کف ما ابتر گشت

7 در کدامین صدف ای در یتیمت جویم؟ کف این بحر ز دود دل من عنبر گشت

8 از وجود و عدم ما، چه خبر می پرسی؟ شرری بود سفر کرد و به آتش برگشت

9 فکر رنگین تو صائب چمن آرا گردید دفتر لاله چو تقویم کهن ابتر گشت