از پیر گوشه گیری وسیر از صائب تبریزی غزل 1907

1 از پیر گوشه گیری وسیر از جوان خوش است از تیر راستی و کجی از کمان خوش است

2 تغییر رنگ خوش بود از روی شرمگین در چشم اهل دید بهار و خزان خوش است

3 جوش گل است در قفس ما تمام سال ده روز در بهار اگر گلستان خوش است

4 در موسم خزان چه ثمر حسن خلق را؟ ایام گل ملایمت از باغبان خوش است

5 طفلان به جوی شیر ز شکر کنند صلح زاهد ز وصل دوست به باغ جنان خوش است

6 سرچشمه نشاط جهان رخنه دل است دل چون شکفته است زمین و زمان خوش است

7 مگذار نفس را به چراگاه آرزو کاین بد لجام در ته بار گران خوش است

8 چندین هزار دام تماشاست در قفس بلبل همین به دیدن گل ز آشیان خوش است

9 دانسته است همت این قم تا کجاست یوسف به سیم قلب ازین کاروان خوش است

10 گر دیگران کنند تمنای دوستی صائب به ترک دشمنی از دوستان خوش است