آزاده چون مسیح بر افلاک از صائب تبریزی غزل 4248

1 آزاده چون مسیح بر افلاک می رود این منزل از کسی است که چالاک می رود

2 بیدرد را چو مار گزد سایه کمند عاشق به چشم حلقه فتراک می رود

3 در مشرب پیاله کشان نیست سرکشی بر هر طرف که می کشیش تاک می رود

4 بخت سیاه صیقل ارباب بینش است از سیر گلخن آینه ها پاک می رود

5 راه ستمگران ز خس و خار پاک نسیت آتش همیشه بر سر خاشاک می رود

6 ما را نظر یه جامه و دستار پاک نیست اینجا سخن ز چشم ودل پاک می رود

7 بی پرده گردد آن که درد پرده کسان نباش بی کفن به ته خاک می رود

8 صائب به خنده هر که درین باغ لب گشود چون گل به خاک با دل صد چاک می رود