1 غم دنیا نبود در دل دیوانه من دیو را راه نباشد به پریخانه من

2 من و سیری ز عقیق لب خوبان، هیهات خشکتر می شود از می لب پیمانه من

3 بر سیه خانه لیلی نزد برق اینجا به چه امید کند نشو و نما دانه من

4 می کند سیل فرامش سفر دریا را دلنشین است ز بس گوشه ویرانه من

5 از گهر حوصله بحر نمی گردد تنگ سنگ طفلان چه کند با دل دیوانه من؟

6 کی شود جامه فانوس حجاب من و شمع؟ پرده شرم نشد مانع پروانه من

7 از فروغش جگر ابر گریبان زد چاک با صدف تا چه کند گوهر یکدانه من

8 خم می را که زمین گیر گرانجانی هاست آسمان سیر کند نعره مستانه من

9 عاقبت پیر خرابات ز بی پروایی ریخت پیش بط می سبحه صد دانه من

10 نیست ممکن که نبازد دل و دین را صائب هر که آید به تماشای صنمخانه من