1 از مروت نیست منع صوفی از ذکر بلند مهر خاموشی در آتش چون زند بر لب سپند؟

2 روح قدسی در تن خاکی چسان خامش شود؟ طشت بام افتاده را آواز می باشد بلند

3 اختیاری نیست وجد و نعره ارباب حال در گسستن ناله بیتابانه می خیزد زبند

4 حلقه ذکرست، اگر در گاه حق را حلقه ای است پامنه زین حلقه بیرون تا شوی اقبالمند

5 می کند مغشوش جوهر صفحه آیینه را صوفیان صافدل از علم رسمی فارغند

6 بی حدی ممکن نگردد قطع راه دور عشق سالکان واصل نمی گردند بی ذکر بلند

7 از فلاخن سنگ بی گردش نمی گردد خلاص جان زندانی به وجد آزاد می گردد زبند

8 جان علوی در تن سفلی چسان گیرد قرار؟ صید وحشی چون شود آسوده در دام و کمند؟

9 از نمد بر سنگ صائب می خورد دندان مار هر که شد پشمینه پوش آزاد گردد از گزند