1 به مطلب می رسد جویای کام آهسته آهسته ز دریا می کشد صیاد دام آهسته آهسته

2 به مغرب می تواند رفت در یک روز از مشرق گذارد هر که چون خورشید گام آهسته آهسته

3 به همواری بلندی جو که تیغ کوه را آرد به زیر پای، کبک خوشخرام آهسته آهسته

4 ز تدبیر جنون پخته کار عقل می آید که مجنون آهوان را کرد رام آهسته آهسته

5 مشو از زیردست خویش ایمن در زبردستی که خون شیشه را نوشید جام آهسته آهسته

6 خیال نازک آخر می فروزد چهره شهرت مه نو می شود ماه تمام آهسته آهسته

7 دلی از آه می گفتم شود خالی، ندانستم که پیچد بر سراپایم چو دام آهسته آهسته

8 به شکرخند ازان لبهای خوش دشنام قانع شو که خواهد تلخ گردید این مدام آهسته آهسته

9 اگر چه رشته از بار گهرپیچان و لاغر شد کشید از مغز گوهر انتقام آهسته آهسته

10 اگر نام بلند از چرخ خواهی صبر کن صائب ز پستی می توان رفتن به بام آهسته آهسته