نتوان گرفت روزی هم از از صائب تبریزی غزل 5826

1 نتوان گرفت روزی هم از دهان هم مرغان نمی کنند غلط آشیان هم

2 چون پل ز سیل حادثه از جا نمی روند جمعی که بسته اند میان بر میان هم

3 ارباب ظلم تقویت یکدگر کنند این فرقه اند از دل سنگین، فسان هم

4 در آسیا دو دانه نجوشد به یکدگر در زیر چرخ نیست دو دل مهربان هم

5 چشم زمانه سیر نمی گردد از نفاق تا خلق توتیا نکنند استخوان هم

6 چندان که در بساط جهان می کنم نظر جز سنگ و شیشه نیست دو دل مهربان هم

7 از رنگ چهره راز مرا شرم یار یافت دانند خوب بسته زبانان زبان هم

8 در روزگار حسن سلوک تو اهل نظم صائب شدند از ته دل مهربان هم